Jednym z najważniejszych aspektów izolacji termicznej jest jej trwałość i utrzymanie swoich właściwości wraz z upływem czasu. Sztywna izolacja z piany zamknięto-komórkowej nie podlega infiltracji przez parę wodną czy powietrze, w związku z tym nie ma obawy, że po czasie izolacja zmniejszy swoją objętość czy osunie się. To gwarancja zachowania wysokiej jakości przez cały okres eksploatacji budynku. Tak jak już wspomnieliśmy, poliuretan jest bezpieczny i chemicznie obojętny. Nie jest klasyfikowany jako niebezpieczny i nie ma dla niego żadnych ograniczeń w ilości zastosowania. Dzięki bardzo niskiej przepuszczalności, piana PUR zapobiega migracji pary wodnej i ewentualnej jej kondensacji (przemiany w wodę) w przegrodzie z czym problem ma wiele budynków z  izolacją włóknistą. To sprawia, że budynek posiada wysoką odporność na działanie pary z powietrza i nie straszne mu grzyby, pleśnie czy obecność innych organizmów, które po prostu nie mają możliwości rozwoju. Dodatkowo sposób aplikacji naszej piany wpływa diametralnie na sztywność całej konstrukcji budynku, czego nie można uzyskać w przypadku wełny. Budynek nisko energetyczny musi być szczelny, natomiast „oddychaniem”, dostarczeniem świeżego powietrza i usunięciem zużytego wraz z parą wodną zajmuje się sprawna wentylacja mechaniczna, a nie ściany tak jak uważają zwolennicy materiałów włóknistych. Dzięki pianie PUR nie musimy martwić się, że ekipa budowlana zepsuła izolację w postaci opóźniacza pary, że rozszczelnimy  ją wieszając szafki czy karnisze, że źle zamontowane puszki elektryczne umożliwią transport wody do środka ściany. Ciekawostką udowodnioną naukowo jest to, że przez otwór w opóźniaczu pary o wymiarach 2 x 2 cm w sezonie grzewczym przepłynie 30 litrów wody. My nie martwimy się jak się jej pozbyć na zewnątrz (ściana otwarta dyfuzyjnie), my jej nie wpuszczamy do przegrody.